“Weet je al wat je na geneeskunde wilt gaan doen?” vraag ik aan de co-assistent die vandaag voor het eerst met mij meeloopt en de komende weken een aantal spreekuren met mij mee zal lopen. “Orthopedie spreekt me aan” zegt ze. “Soms reageren mensen dat ik dat beter niet kan doen, want je hebt geen sociaal leven meer. Ik vind dat vervelend als mensen zo reageren. Ik bedoel, waar bemoeien mensen zich eigenlijk mee?!” De co-assistent is een ambitieuze dame. Ze vraagt me hoe ik bij de jeugdgezondheidszorg terecht ben gekomen. Ik vertel haar dat ik daar terecht ben gekomen omdat naast de kunstacademie een baan als jeugdarts (als een van de weinigen artsen banen) te doen was. 'Doe je nog wat met de kunstacademie?' vraagt ze. Ik vertel dat ik vorig jaar een podcastserie heb gemaakt en dat ik plannen heb om filmpjes op te gaan nemen over effectief altruïsme en effectief doneren. 'Heb je ooit gehoord over effectief altruïsme?' vraag ik haar. Ze schudt haar hoofd. Ik leg uit dat
“Iris mag komen” Iris kijkt op van haar tablet, moeder kijkt op van haar telefoon. De 3-jarige Iris huppelt mijn spreekkamer in. “Komen er slechte ogen in de familie voor?” vraag ik aan de moeder van Iris, om te bepalen of ik vandaag een ogentest bij Iris af ga nemen. “Er komen veel slechte ogen in de familie voor. Mijn zus heeft een brilsterkte van -6. Iris zal dus ook wel een bril nodig hebben. Ik denk niet dat we dit kunnen voorkomen”. Ik leg uit dat als er slechte ogen in de familie voorkomen een kind inderdaad zelf een groter risico heeft op slechte ogen. Maar dan is het juist heel belangrijk dat een kind na 20 minuten dichtbij kijken 20 seconde in de verte kijkt en 2 uur per dag buiten speelt (de 20 20 2 regel). Want het is bekend dat ook bij slechte ogen in de familie dit het risico op bijziendheid enorm vermindert. Myopie (bijziendheid) komt steeds vaker voor. Wereldwijd is op dit moment 1 op de 3 mensen bijziend en dit gaat oplopen naar 1 op de 2 in 2050. Waarom neemt di
Rosanne van der Lugt (1984) Na het afronden van mijn studie geneeskunde aan de Radboud Universiteit ben ik aan de slag gegaan als jeugdarts en heb ik autonome beeldende kunst gestudeerd aan de AKV St. Joost. Inmiddels werk ik vijftien jaar met plezier als jeugdarts. Daarnaast maak ik autonoom beeldend werk, podcasts en filmpjes en schrijf ik graag. Mijn passies zijn de jeugdgezondheidszorg, beter worden in goed doen en niet te vergeten Marijn (mijn partner).