Boter, kaas en eieren in het LAM

“Lodewijk Achttien Museum? Latijn Aardrijkskunde Museum? Liefde en Amorie Museum? Of zou het een museum over lammetjes zjin?” Marijn en ik speculeren over de betekenis van de afkorting van het LAM, terwijl we richting de ingang van het LAM lopen. Het blijkt een afkorting te zijn van Lisser Art Museum. Het is een museum met kunstwerken over eten, drinken en winkelen.

Een kijkcoach (zoals de supposten hier heten) neemt ons mee naar de eerste zaal. Ik bekijk de tentoonstelling door een vegan bril. In de eerste zaal hangt een groot schilderij van een twee meter grote plak kaas. Aan de muur hangt een mozaïek met eierschalen. Op een sokkel staat een rauw eitje in een bril. Aan de muur hangt een gouden eierdoos. Ik zie een beeld van een witte vierkante bruidstaart met een overdaad aan slagroom. Ik zie een lamsbout gemaakt van oud hout. Dit zijn allemaal niet bepaald plantaardige kunstwerken.

De zaal kijkt uit op een meterhoge kastenmuur die vol ligt met een duizelingwekkende hoeveelheid melkwitte voedingsmiddelen. Het blijkt dat alles, elke banaan en elk bakje friet wat er ligt, door de kunstenaar zelf is gegeten en in biscuit afgebakken porselein gemaakt. In zaal 2 hangt een bewerkte foto met daarop drie kalfskoppen die tevens uiers zijn, gemaakt door kunstenares Lizette Schaap.

Een melkpak met abstracte hemelsblauwe en grasgroene vlakken is een kunstwerk wat in een zaal hangt die de Keuken wordt genoemd. In de jaren '70 van de vorige eeuw was een overschot aan melk. Om daar wat aan te doen bedacht de overheid een marketing slogan: Melk is goed voor elk. De overheid raadde aan om maar liefst 3 glazen per dag te drinken. Arme koeien. Dat was hard werken voor ze. Nu kijken we toch anders naar melk. Het bleek toch niet zo gezond om dagelijks 3 glazen te drinken. Er is nu zóveel keus. Haver, soja, amandel, kokos, rijst of erwtenmelk. Of ja: drink. Er is hard gediscussieerd in de Europese politiek om alle 'nieuwe' melken geen melk te mogen noemen. Het is een drink. aldus de begeleidende tekst bij het kunstwerk die online te lezen is. Ik ben blij dat plantaardige alternatieven toch een klein plekje hebben gekregen in deze expositie. In De Keuken is ook een hyperrealistische potloodtekening (die de kunstenaar Steffen Kern overigens uit zijn hoofd heeft getekend) van kaas te zien. Daarnaast is in De Keuken een videoprojectie te zien. Eerst wordt een film getoond van grote bewegende witte cirkel met daarin een kleine bewegende gele cirkel, met de titel eggalone. Via www.eggalone.com kun je thuis ook van dit videokunstwerk genieten. Daarna wordt een video getoond van een man die rijst op de grond strooit. Hij strooit rijst in de vorm van het hoofd van Colonel Sanders, beter bekend als de man op het logo van Kentucky Fried Chicken. Vervolgens komen er dertig kippen in beeld die de uit gestrooide rijst opeten. Het titel van het werk is The Last Supper Fastfood. De kippen zouden de volgende dag geslacht en opgegeten worden. Het is gelukkig niet het laatste avondmaal geworden van de kippen, nadat de video is gefilmd zijn de kippen namelijk ontsnapt. Het videowerk doet me denken aan een werk wat ik jaren geleden gemaakt heb. Het werk is ook het logo van Kentucky Fried chicken, met bloedrode verf die naar beneden druipt over de witte veren van de witte vlakken van het kunstwerk.

Voor iemand zoals ik die zoveel mogelijk plantaardig eet zijn er in het LAM wel veel kunstwerken die een dierlijke inspiratiebron hebben. Maar goed, de schilderijen zijn vast niet geschilderd zijn met eitemperaverf (de eeuwenoude voorloper van olieverf op basis van eibindmiddel) en de kippen van het videokunstwerk The Last Supper Fastfood zijn ontsnapt, dus waarschijnlijk blijft het dierenleed beperkt.

Hieronder de kunstwerken die ik in deze blog beschreven heb. Ben je benieuwd naar de overige kunstwerken? Je vindt alle kunstwerken die in het museum te zien zijn op www.laminfo.nl

Lizette Schaap, Milk #1 (eigen foto)